XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Uste gabean arrapatu nituen.

Neri gogor egin bazidaten, ta jo ta bat ondatu banuen, ni izango nintzan gaixtoa.

Nik ere bizia maite det; eta, Jaungoikoak deitu arte, gordetzera beartua nago.

- Guk anaia degu illa; ta, andik edo emendik i galdu arte, ez diagu pakean utziko -erantzun zioten gazteak.

- Nai dezutena egin.

- Baña zerok atera kontuak.

- Nik ainbeste arrixku izango dezute.

- Nere bizia arrixkuan ikusten badet, al detanarekin eman egingo ziot.

- Baña utzi nere amari.

- Gaixoak ez dik ortan errurik.

- Bestela ere, naiko naigabea bazebilkik berekin.

- Utzi zaiozute pakean.

- Epailleari aurrea artuta zertan sartzen zerate zuek? - erritan eman zien aitak.

- Bazekit aurki auzitegira deituko didatela, ta bolara bateko espetxea neretzat dagoela.

Baña nere amari pakean uzteko moduak egingo dizkit.

- Eta bi mando aiekin zer egin bear dek? Joxe Migelek zorretan zeuzkaken.

- Bai. Aren lekuan i asiko aiz? - galdetu zion Iñaxio illaren anaiari...

- Asmo ortan nabillek.

- Gaurtik aurrera, bada, ireak dituk.

- Ez ago zorretan.

- Ea, orrela, egindako zerbait ordaintzen dizuetedan.

- Jainkoak jakingo dik orain nere etorkizunaren berri.

- Illa or zegok; iltzallea emen.

Etzekit nola epaituko nauten.

- Eskerrik asko, Praixku.

Denei esku emanta ezkutatu zan andik.